Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για τους νέους παίκτες και τα πενταετή συμβόλαια. Πολλοί είναι αυτοί που αναρωτιούνται αν η Φθιώτιδα έχει ταλέντα να παίξουν για την πρώτη ομάδα του νομού και γιατί όχι και σε παραπάνω κατηγορίες. Ένας απ' αυτούς είναι ο 16χρονος Χρήστος Αλεξίου της Ακαδημίας Ποδοσφαίρου Λαμίας. Τα προσόντα του διακρίνονται μεμιάς μόλις τον δεις στο γήπεδο. Τεχνίτης, ταχύς με την μπάλα στα πόδια, "πυροβολεί" αμέσως αντιμέτωπος με το τέρμα, χρησιμοποιεί και τα δύο πόδια -προσόν απαραίτητο για σύγχρονο παίκτη. 9 γκολ και 6 δοκάρια μετρούσε μέχρι την ημέρα της συνέντευξης.
Αυτό τον μήνα σας δίνεται η δυνατότητα να γνωρίσετε έναν πιτσιρικά, γεννημένο στις 21 Σεπτεμβρίου 1992, που σε λίγα χρόνια θα καμώνουμε που είναι απ' την Φθιώτιδα. Από το 2002 ανήκει στην Ακαδημία Ποδοσφαίρου Λαμίας και ξεδιπλώνει το πλούσιο ταλέντο του. Έχει λάβει μέρος σε πολλά τουρνουά με την ομάδα του. Σε ένα απ' αυτά, πριν δύο χρόνια στο Καρπενήσι, τον είδαν για πρώτη φορά. Συμμετείχαν πολλές ομάδες και μεταξύ αυτών Ακαδημία, Ερυθρός Αστέρας, Ξάνθη και Ατρόμητος. Τελικός Ακαδημία - Ερυθρός Αστέρας και ήττα με 2-0, που λίγη σημασία έχει.
Τα νέα για τον πιτσιρικά δεν άργησαν να μαθευτούν και τον Μάιο που μας πέρασε του "έκλεισε το μάτι" ο Πανιώνιος. Πήγε, δοκιμάστηκε και του έγινε πρόταση να αποκτηθεί, αλλά προσωπικοί λόγοι ήταν αυτοί που δεν προχώρησε το θέμα. Μετά τον Πανιώνιο ήρθε ο Εργοτέλης και στη συνέχεια ο Λεβαδειακός. Έχει ήδη ενδιαφερθεί γι' αυτόν ομάδα της Α1 του τοπικού μας πρωταθλήματος που πάει για πρωτάθλημα, ενώ είναι πρώτη επιλογή απ' τον νομό Φθιώτιδας για την Εθνική Νέων της χώρας μας.
Ο Χρήστος δεν μίλησε μόνο για ποδόσφαιρο και τις συμβουλές του θείου του, Θοδωρή Ζαγοράκη. Έχει άποψη για την κοινωνία, την δολοφονία του συνομίληκού του Αλέξη Γρηγορόπουλου και πολλά άλλα...
Σε ποια θέση αγωνίζεσαι;
Μπροστά, αλλά παίζω και πλάγια. Και εξτρέμ μπορώ να παίξω.
Σε ποια θέση σ' αρέσει να παίζεις, σε ποια αποδίδεις τα μέγιστα;
Είτε μπροστά είτε εξτρέμ, δεν έχω πρόβλημα. Αναλόγως το σύστημα βέβαια αλλά παίζω στην κορυφή. Στα πιο δύσκολα παιχνίδια αγωνίζομαι ως φουνταριστός και στα -θεωρητικά- πιο εύκολα έχω κι άλλον δίπλα μου.
Ποιους προπονητές είχες στην μέχρι τώρα καριέρα σου;
Τους κους Ηλία Ρήγα, Θανάση Τικταπανίδη και Κώστα Αλεξίου.
Ποιος σε έχει βοηθήσει περισσότερο;
Δεν ξεχωρίζω κάποιον. Όλοι τους με έχουν βοηθήσει αρκετά να βελτιωθώ. Οι προπονητές προσπαθούν να μας μάθουν τα μυστικά του ποδοσφαίρου, πως να μοιράζουμε σωστά την μπάλα και να χαιρόμαστε πάνω απ' όλα το παιχνίδι. Τέτοιο είναι το ποδόσφαιρο. Σημασία δεν έχει το αποτέλεσμα.
Δύσκολο το έργο της παραμονής στην Α1;
Ναι, είναι δύσκολο.
Ποια ομάδα -απ' αυτές που έχετε παίξει- ήταν η πιο δύσκολη;
Οι τέσσερις πρώτες. Η Σπερχειάδα, η Μακρακώμη, ο Άγιος Κωνσταντίνος και οι Λιβανάτες.
Ποια ομάδα πιστεύεις ότι θα πάρει το πρωτάθλημα στην Α1;
Η Σπερχειάδα λόγω της καλής της ομάδας. Έχει πάγκο, μέχρι και τρεις παίκτες σε κάθε θέση αλλά και ο Άγιος Κωνσταντίνος είναι δυνατός.
Τις ομάδες μας στην Δ' Εθνική πως τις βλέπεις;
Νομίζω πως θα σωθούν και το Μαρτίνο και το Λιανοκλάδι. Μετά και την έλευση του κου Ζαχαρόπουλου, που είναι πολύ καλός προπονητής, πιστεύω ότι έχει πολλές πιθανότητες.
Ο θείος Ζαγοράκης
Έχεις συγγενή τον Θοδωρή Ζαγοράκη;
Θείος μου είναι.
Παίζεται μπάλα όταν βρίσκεστε;
Λίγα πράγματα. Πασούλες και τέτοια...
Σου δίνει συμβουλές;
Όταν ήμουν πιο μικρός και με είδε να παίζω με προέτρεψε να ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο. Μου είπε να δουλέψω σκληρά γιατί μόνο απ' αυτό θα γίνω καλός παίκτης, να έχω υπομονή και όλα θα γίνουν αν δουλέψω. Να έχω ήθος στο γήπεδο και να παίζω δυνατά χωρίς να φοβάμαι. "Όποιος αξίζει δεν χάνεται", ήταν τα λόγια του.
Ο πιο δύσκολος αμυντικός που σε έχει μαρκάρει;
Ο Τόλιας του Λιανοκλαδίου.
Πες μου το πιο αστείο περιστατικό που σου έχει συμβεί παίζοντας μπάλα, υπάρχει;
Ναι, παίξαμε μπάλα δίπλα σε νεκροταφείο. Εκτός έδρας, στην Μεσοποταμία. Το γήπεδο το χώριζε με αυτό η σίτα. Έπεσε πολύ πλάκα μεταξύ μας.
Και το πιο σοβαρό περιστατικό, που μπορεί και να σε έχει συγκλονίσει;
Στον αγώνα με τον Πειραιά στην Αθήνα χτύπησε ο συμπαίκτης και φίλος μου Άκης Αποστολακόπουλος, με αποτέλεσμα να του γυρίσει η γλώσσα. Παραλίγο να πεθάνει...
Απ' το ερασιτεχνικό στο επαγγελματικό
Το όνειρο που κυνηγά ο Χρήστος ποιο είναι;
Να παίξω μπάλα σαν επαγγελματίας σε οποιαδήποτε ομάδα Α' Εθνικής. Χρειάζεται πολύ δουλειά, επιμονή και προσπάθεια.
Σκέφτεσαι την Εθνική ή το Τσάμπιονς Λιγκ; Ξεκίνησες το ποδόσφαιρο έχοντας στην άκρη του μυαλού σου την Α' Εθνική ή απλά για να αθλείσαι;
Δεν σκέφτομαι τόσο μακριά. Αυτό που κάνω είναι να προσπαθώ σε κάθε παιχνίδι να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό και να δουλεύω. Καταρχάς ξεκίνησα μικρός, πήγαινα τετάρτη δημοτικού, στην Ακαδημία. Μεγαλώνοντας είδα ότι είχα βελτιωθεί πάρα πολύ και τώρα έχω σαν στόχο με την σκληρή δουλειά και κατεβασμένο κεφάλι να παίξω σε μια μεγαλύτερη κατηγορία. Έχω εμπιστοσύνη στις δυνατότητές μου. Κακά τα ψέματα, βλέπω πως απέναντι σε πιο δυνατούς και έμπειρους πάικτες στο δύσκολο πρωτάθλημα της Α1 μπορώ να τα καταφέρω.
Σε επηρεάζει στο παιχνίδι σου το γεγονός πως άνθρωποι από ομάδες, οι λεγόμενοι σκάουτερς, έρχονται και σε βλέπουν στα παιχνίδια με τις μικτές;
Δεν γίνεται να μείνεις ανεπηρέαστος. Παίζεις όσο πιο καλύτερα μπορείς. Προσπαθώ να βοηθήσω την ομάδα όσο περισσότερο μπορώ και μέσα απ' την ομάδα θα φανώ κι εγώ.
Πιστεύεις ότι θα έπρεπε να οργανωθεί η δομή του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου ώστε να είναι όσο το δυνατόν ασφαλέστερο για τους αθλητές που συμμετέχουν εκεί;
Και βέβαια θα έπρεπε ν' αλλάξουν κάποια πράγματα.
Τί λείπει απ' το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο;
Γιατρός απ' τον αγώνα, τα γήπεδα και γενικά οι εγκαταστάσεις.
Κλείνοντας δεν θα μπορούσα να μην τον ρωτήσω και για το τραγικό συμβάν με τον Αλέξη Γρηγορόπουλο, ένα παιδί στην ίδια ηλικία μ' αυτόν...
Πρόσφατα ένας νέος στην ηλικία σου, ο Αλέξης Γρηγορόπουλος σκοτώθηκε και είδες ότι υπήρξαν κάποιες αναταραχές με αφορμή αυτό το γεγονός. Τι έχεις να πεις γι' αυτό το τραγικό συμβάν;
Απ' ό,τι έμαθα γυρνούσε από ένα πάρτι κι ο αστυνομικός δεν συμπεριφέρθηκε με καλό τρόπο και έγινε το τραγικό συμβάν.
Το σχολείο σου έκανε κάποια διαδήλωση;
Τρεις μέρες πορεία αλλά δεν συμμετείχα με τον φόβο μην τυχόν και συμβεί κάτι άσχημο.
Μετά απ' αυτό πόσο ασφαλής νιώθεις σα νέος;
Καθόλου ασφαλής δεν νιώθω...
Τι γνώμη έχεις για τα επεισόδια που γίνονται στα γήπεδα σαν νέος άνθρωπος, αλλά και σαν νέος ποδοσφαιριστής;
Δεν είναι καθόλου καλό αυτό που γίνεται. Με τη βία και τα επεισόδια δεν πάει μπροστά το ποδόσφαιρο. Πρέπει επιτέλους να σταματήσουν αυτά τα φαινόμενα.
Τι μουσική ακούς;
Τα πάντα, αν και προτιμώ τα ελληνικά.
Αγαπημένο τραγούδι;
Το "όχι" του Παπαδόπουλου.
Άλλα χόμπι εκτός ποδοσφαίρου;
Μ' αρέσει και το μπάσκετ, παίζω όποτε μπορώ, αλλά το πάθος μου είναι το "pro" στο playstation.
Το σχολείο το κοιτάς ή σε απορρόφησε το ποδόσφαιρο;
Και βέβαια το κοιτάω. Πάω β' λυκείου και θέλω να περάσω στην αστυνομία.
Σαν νέος με τόσες ασχολείες έχεις ελεύθερο χρόνο; Ποδόσφαιρο, φροντιστήρια, διάβασμα...
'Εχω, τα προλαβαίνω όλα. Τα έχω ρυθμίσει όλα έτσι ώστε να τα προλαβαίνω.
Μεγάλη σου αδυναμία;
Η Ντίνα, η μικρή μου αδερφή.
Αγαπημένο φαγητό;
Το παστίτσιο.
(η συνέντευξη δημοσιεύεται και στο 37.2 Φεβρουαρίου)
Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου