του Κώστα Τσαπραζλή
Κάθε νεαρός ποδοσφαιριστής είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα με όλα τα δικαιώματα που έχουν όλοι οι παίκτες. Ο προπονητής πρέπει να βλέπει τον παίκτη, όχι σαν ένα άτομο μηχανή που πρέπει να εκτελεί τις διάφορες ασκήσεις, να βάζει γκολ, να παίρνει πρωταθλήματα και να έχει το στόμα του κλειστό. Αντιθέτως πρέπει να δει τον αθλητή σαν σαν μια προσωπικότητα που μέρα με τη μέρα περνά από διάφορες καταστάσεις και έχει και την δική του ζωή.
Ο προπονητής στις παιδικές κατηγορίες δεν πρέπει να βλέπει τον εαυτό του σαν μια "ποδοσφαιρική ασθένεια". Για να πετύχει ένας προπονητής στις παιδικές κατηγορίες πρέπει να έχει πολύ χρόνο, υπομονή και κατανόηση για τα προβλήματα που έχουν οι παίκτες του μέσα και έξω από την ομάδα (γονείς, σχολείο, φίλοι).
Η βάση για καλή προσωπική επαφή μεταξύ προπονητή και παίκτη είναι η θετική συζήτηση. Αυτή η συζήτηση δεν πρέπει να είναι μονομερής ή ένας μονόλογος του προπονητή. Πρέπει και ο παίκτης να έχει το θάρρος να μιλήσει, να πει τους προβληματισμούς του, τις ανησυχίες του.
Ο προπονητής και οι παίκτες πρέπει να ξέρουν το ρόλο που παίζει ο καθένας στην ομάδα. Αυτός είναι ένα πρότυπο για τους μικρούς ποδοσφαιριστές του. Αυτός δίνει το παράδειγμα για να ακολουθήσουν και οι άλλοι. Αυτός δείχνει με την στάση του πως δεχόμαστε την ήττα, πως αντιδρούμε στη νίκη, πως συμπεριφερόμαστε στους αντιπάλους και διαιτητές.
Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου