Πέντε χρόνια μετά, πάντως, δεν απολαμβάνει το ελληνικό ποδόσφαιρο τα οφέλη που περιμέναμε ότι θα είχε από αυτόν τον θρίαμβο αφού δεν κεφαλαιοποιήθηκε η επιτυχία του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος και δεν μπορέσαμε να απολαύσουμε τις ευεργετικές συνέπειες της πανηγυρικής νίκης μας στον τελικό της Λισσαβόνας. Ο Π.Σ.Α.Π. περίμενε ότι θα είχαν γίνει πολλά περισσότερα. Κυρίως μάλιστα προς όφελος των πρωταγωνιστών του αθλήματος, των ποδοσφαιριστών. Ωστόσο, αντί να κάνουμε βήματα μπροστά, παρατηρούμε ότι υπήρχε οπισθοδρόμηση σε βασικούς τομείς. Κυρίως μάλιστα μας θλίβει το γεγονός ότι περιορίζεται όλο και πιο πολύ ο αριθμός των Ελλήνων ποδοσφαιριστών στα επαγγελματικά πρωταθλήματα.
Ο Σύνδεσμος μας είναι πάντα στο πλευρό των ποδοσφαιριστών και κάνει το καλύτερο δυνατό για να τους στηρίξει. Οι θέσεις του γίνονται δεκτές με θετικό τρόπο, αλλά, στην πραγματικότητα αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει ενδιαφέρον και προσοχή για το μέλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο αφελληνισμός των πρωταθλημάτων δυναμιτίζει και την προσπάθεια που γίνεται στις υποδομές καθώς γίνονται όλο και πιο λίγες οι ευκαιρίες που υπάρχουν για παιδιά με ταλέντο προκειμένου να παίξουν και να αποκτήσουν εμπειρίες ώστε μέσα από την τριβή να βελτιωθούν και να αποκτήσουν την απαραίτητη ετοιμότητα.
Οι αποσπασματικές ενέργειες για την ελληνικότητα των πρωταθλημάτων δεν αρκούν. Απαιτούνται τομές και για το πρωτάθλημα της Σούπερ Λίγκα όπως και για την βάση του αθλήματος. Βεβαίως, όλα αυτά δε σημαίνουν ότι δεν πρέπει να έχουμε πάντα ως φωτεινό παράδειγμα την πορεία της Εθνικής μας ομάδας στα γήπεδα της Πορτογαλίας. Μάλιστα, 5 χρόνια μετά από αυτόν τον θρίαμβο, έχουμε κάθε δικαίωμα να λέμε φωναχτά ότι αυτά τα παιδιά που φορούσαν τη φανέλα με το εθνόσημο στο “Ντα Λούζ” απέδειξαν με τον πιο πειστικό τρόπο ότι απολύτως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Αρκεί να το πιστεύεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου